اگر انسان ها به اندازه ای که عمل میکردند، حرف می زدند، شاید سکوت دنیا را فرا می گرفت.

محققان دانشگاه استنفورد هشدار دادند که مواد شیمیایی سمی مورد استفاده در محصولات زیبایی ناخن مانند لاک ‌ها می‌توانند به سلامت انسان‌ها و از جمله باروری آسیب‌های زیادی وارد کنند.

دکتر تو کواچ، اپیدمی‌شناس دانشگاه استنفورد مدعی شده که مواد شیمیایی تولوئن، فرمالدئید و دی‌بوتیل فتالات بسیار سمی محسوب می‌شوند و قرار گرفتن در برابر آن می‌تواند به سیستم عصبی و هورمون‌ها آسیب رسانده و با سرطان و مشکلات باروری مرتبط باشد.
تولوئن به طور رایجی به عنوان حلال مورد استفاده بوده و به عنوان روکش نهایی در زمان لاک زدن بکار می‌رود. اما این ماده می‌تواند به سیستم عصبی آسیب رسانده و مشکلاتی را در ارتباط با باروری بوجود بیاورد. تولوئن به عنوان یک افزودنی در بنزین استفاده می‌شود.

تاثیر منفی لاک بر پوست

فرمالدئید که یک ماده مشهور سرطان‌زاست، به عنوان ماده‌ای برای سفت‌کردن ناخن‌ها استفاده شده و در ضدعفونی کردن ابزارهای مراقبت از ناخن کاربرد دارد. قرار گرفتن در معرض دی‌بوتیل فتالات که برای ایجاد انعطاف به لاک اضافه می‌شود، با مشکلات باروری مرتبط شناخته شده است. علاوه بر این مواد، مواد شیمیایی مضر بسیاری در محصولات مراقبت از ناخن‌ها استفاده می‌شود.

بسیاری از سالن‌های آرایشی از تهویه کافی برخوردار نیستند و راه‌های زیادی برای ورود و خروج هوا به داخل سالن وجود ندارد. این امر بدان معنی است که مواد شیمیایی تبخیر شده از محصولات زیبایی ناخن اغلب در داخل سالن‌ها باقی مانده و افراد و بویژه کارکنان آرایشگاه‌ها بطور مداوم در معرض آن قرار دارند. از دیگر تاثیر منفی لاک این مواد شیمیایی است که می‌توان به مشکلات تفکر و حافظه، علائم عصبی، تهوع، مشکلات تنفسی، سرطان و انقباضات عضلانی غیر قابل کنترل اشاره کرد.

منبع: لنجانا

روزی سوراخ کوچکی در یک پیله ظاهر شد. شخصی نشست و ساعت ها تقلای پروانه برای بیرون آمدن از سوراخ کوچک پیله را تماشا کرد.ناگهان تقلای پروانه متوقف شد و به نظر رسید که خسته شده و دیگر نمی تواند به تلاشش ادامه دهد. آن شخص مصمم شد به پروانه کمک کند و با برش قیچی سوراخ پیله را گشاد کرد.
پروانه به راحتی از پیله خارج شد اما جثه اش ضعیف و بال هایش چروکیده بودند. آن شخص به تماشای پروانه ادامه داد. او انتظار داشت پر پروانه گسترده و مستحکم شود و از جثه او محافظت کند اما چنین نشد. در واقع پروانه ناچار شد همه عمر را روی زمین بخزد و هرگز نتوانست با بال هایش پرواز کند.
آن شخص مهربان نفهمید که محدودیت پیله و تقلا برای خارج شدن از سوراخ ریز آن را خدا برای پروانه قرار داده بود تا به وسیله آن مایعی از بدنش ترشح شود و پس از خروج از پیله به او امکان پرواز دهد.
گاهی اوقات در زندگی فقط به تقلا نیاز داریم. اگر خداوند مقرر می کرد بدون هیچ مشکلی زندگی کنیم، فلج می شدیم، به اندازه کافی قوی نمی شدیم و هرگز نمی توانستیم.

ادوارد مورداک یکی از اعضای خانواده ی سلطنتی انگلستان بود، او یک نمونه ی بسیار نادر از بیماری های نژادی و خصوصا مربوط به ژن بود، ادوارد یک صورت دیگر در پشت سر خود داشت. این صورت فاقد قدرت تکلم یا خوردن بود، اما می توانست ناراحت یا خندان شود، نکته ی جالب تفاوت حرکات این صورت با صورت اصلی ادوارد بود، ممکن بود یکی خندان و دیگری ناراحت باشد.
دکترهای بسیاری او را معاینه کردند اما به علت نبودن اطلاعات کافی و همین طور عجیب بودن این ناهنجاری هیچ دکتری جرائت انجام عمل جراحی را نداشت، ادوارد به دکترها التماس کرد تا این (لفظی که خودش به کار میبرده) را بردارند اما هیچ کس جرائت این کار را نداشت.

نکات بسیار عجیبی درمورد این صورت وجود دارد، اول اینکه ادوراد دچار هیچ مشکلی مانند صرع و یا تشنج و یا عقب افتادگی ذهنی نبود و مانند این بود که این دو می توانند به شکلی کاملا عادی با هم زندگی کنند.
اما ادوارد بارها به خانواده و دکترهایش گفته بود که شب ها موقع خواب این صورت برایش حرف میزند واز او میخواهد کارهای وحشتناکی انجام دهد.

او حتی گفت این صورت ریچارد نام دارد و توسط یک نفرین به من چسبیده، دقیقا مشخص نیست اینها توهمات خود او بوده یا واقعیت اما دکتری که او را تحت نظر داشته از تغییرات گاه و بی گاه و بسیار عجیب رفتار ادوارد مطالبی دارد.

در سال ۲۰۰۶ با انجام یک آزمایش دی ان ای روی نوادگان خونی ادوارد مشخص شد علت اصلی این بیماری می تواند به صدها سال قبل برگردد، زمانی که حکام بریتانیا برای جلوگیری از انتقال قدرت و ماندن این قدرت در میان افراد خانواده ی خود اقدام به ازدواج با خواهران خود می کردند، هدف از این ازدواج ها تنها تولد بچه برای در دست گرفتن قدرت بود که عموما یا عقب مانده و یا مشکل دار بودند، اما آنهایی که سالم بودند نیز دچار مشکلات ژنی می شدند که باعث تولد افرادی مانند ادوارد شد. او عموما اجازه ی عکاسی از خودش را نمی داد و تعداد بسیار کمی عکس از او در دست است.

ادوارد در سن ۲۳سالگی خودکشی کرد.

منبع: www.lenjanna.ir